11.08.2021, 06:44

Dvojica veličanstvenih, poreklom iz Ljiga

Dok smo pratili dešavanja na Olimpijskim igrama u Tokiju, poneki Ljižani, koji duže pamte, evocirali su uspomene na jednog sjajnog vaterpolistu poreklom iz okoline Ljiga, a drugi, aktuelan, veoma je zaslužan za zlato iz Tokija.

 

Njihova imena su Mirko Sandić, proslavljeni vaterpolista, po ocu, iz Donjih Banjana i Dejan Savić, selektor i trener vaterpolista Srbije, poreklom iz Poljanica, takođe sela u ljiškoj opštini.

 

Kada je Dejan Savić rođen u Beogradu 1975. godine, Mirko Sandić je već petnaest godina bio član jugoslovenske vaterpolo reprezentacije, sa brojnim odličjima sa velikih takmičenja i pred završetkom igračke karijere.

 

Roditelji Dejana Savića su Žarko (sin Dragomira i Radulke Savić) i Vera (ćerka Živorada i Čedine Radovanović), oboje iz Poljanica. Kao dete često je boravio u rodnom mestu svojih roditelja, a i sada rado dolazi u posetu rođacima, ne propusti nijednu svečanost.

 

Na Banjici je naučio da pliva sa osam godina. Dete je Partizana. Igrao je još za Barselonu, Barselonetu, Florenciju, Pro Reko, Sintez (Rusija) i Crvenu zvezdu.

 

Za reprezentaciju je odigrao rekordne 444 utakmice i dao 405 golova, osvojivši veliki broj medalja na značajnim takmičenjima,među kojima su dve bronzane olimpijske medalje (2000 i 2008) i srebrna 2004, kao i tri zlatne  medalje na evropskim prvenstvima (2001, 2003 i 2005), uz jedno svetsko zlato. 

 

Od 2012. godine selektor je vaterpolo reprezentacije Srbije, sa kojom je osvojio više trofeja, a kao krune olimpijsko zlato u Riju pre pet godina i ovo novo, u Tokiju, 8. avgusta 2021. godine.

 

Dejan Savić i njegova supruga Bobana imaju dvoje dece, ćerku Danilu i sina Maneta.

Vterpolo utakmica u Ljigu (Foto: Vlada Ivanović)

 

Jedan od najboljih vaterpolista svih vremena je Mirko Sandić (1942-2006). Njegov otac Milić Sandić (1914-1951), doktor agronomskih nauka, bio je profesor na Poljoprivrednom fakultetu u Zemunu.

 

Mirko je karijeru započeo u Partizanu i sa 16 godina ušao u prvi tim. Za 17 godina igranja u  Partizanu, osvojio je pet titula šampiona Evrope, 10 titula šampiona Jugoslavije i tri kupa, odigravši preko 1000 utakmica. U reprezentaciji je debitovao sa nepunih 18 godina. Bio je najmlađi član jugoslovenskog olimpijskog tima na Olimpijskim igrama 1960. godine u Rimu. U Minhenu 1972, pripala mu je čast da nosi zastavu.

 

Za nacionalni tim, Mirko Sandić je nastupio  235 puta i postigao mnogo važnih golova. Osvojio je olimpijsko zlato u Meksiku 1968. i srebro u Tokiju 1964, kao i bronzane medalje na dva Evropska prvenstva, u Barseloni 1970. i Beču 1974. godine.

 

Nekoliko puta je proglašavan za najboljeg vaterpolistu sveta.

 

Kao trener, Mirko Sandić radio je u Singapuru, Maleziji, Egiptu, Partizanu i Goču. Bio je predsednik Vaterpolo saveza Jugoslavije (1996-1998), član tehničkog komiteta LEN-a i dobitnik priznanja MOK-a, a 1999. je uvršten u Kuću slavnih, Florida, SAD.

 

Bavio se i sportskim novinarstvom, pišući za Tempo i još neke listove.

 

Njegovu porodicu čine supruga Ljiljana, bivša stjuardesa, i ćerke Barbara, Natalija i Maja.

 

Rado je dolazio u rodno mesto svoga oca Milića i u neka sela ljiške opštine. Svraćao je u ljiški hotel i ubedio direktora da naprave bazen olimpijskih razmera, a ne manji kao što je bilo planirano.

 

Da napomenemo da je jul u Ljigu bio u znaku vaterpola. Deca su učila da plivaju u olimpijskom bazenu izgrađenom 1975. godine, a odigran je i prvi vaterpolo meč u ovoj varoši, pošto su deca pod rukovodstvom Nikole Rađena naučila prve lekcije vaterpolo igre, najstarijeg kolektivnog  olimpijskog sporta.

 

Kako bi Mirko Sandić bio ponosan!