10.08.2019, 12:13

Njeni snovi nadvladali su život

Glumica iz Petrinje, po majci poreklom iz sela Dići u ljiškoj opštini, zasijala je u pozorištu u nemačkom gradu Milhajmu, igrajući predstave na jeziku koji pre odlaska u taj teatar nije znala.

 

Mag pozorišne umetnosti, reditelj iz Milana Roberto Čuli, zapazio je Gordanu Kosanović na sceni Beogradskog dramskog pozorišta i ponudio šansu koju nije mogla odbiti i koja se pruža samo posebnima, da bude osnivač novog pozorišta-Teatra na Ruru, početkom 80-tih godina 20. veka.

 

Trideset tri godine nakon smrti, biblioteka u Ljigu upriličila je veče sećanja na Gordanu Kosanović, prerano preminulu glumicu, koja je zavičajno bila vezana za selo Dići u ljiškoj opštini.

Veče u ljiškoj biblioteci posvećeno Gordani Kosamović (Foto: Miroslava Kojić)

 

Rođena je u Valjevu, 8. 8. 1953. godine. Prve četiri godine provela je kod Milorada i  Mašinke Ivković, dede i babe, u živopisnom selu svoje majke Radovinke, podno Rudnika, koje je bilo njena oaza spokojstva i gde je često boravila sve do prerane i tragične smrti.

 

Posle školskih i gimnazijskih dana u Petrinji, u Hrvatskoj, kao đak generacije upisuje tadašnju Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u klasi poznate profesorke Ognjenke Milićević, zajedno sa Bogdanom Diklićem, Zlatom Petković, Ljiljanom Stjepanović, Lazarom Ristovskim, Snežanom Savić, Radošem Bajićem.

 

Gordana je prvi put na filmu igrala 1976. godine u "Vrhovima Zelengore" Zdravka Velimirovića. Igrala je i u filmovima "Čuvar plaže u zimskom periodu" u režiji Gorana Paskaljevića, "Osvajanje slobode" Zdravka Šotre, "Usijanje" Bore Draškovića i "Piknik u Topoli" reditelja Zorana Amara.

 

Pozorište "Dvorište" osnovala je sa kolegama sa klase Petrom Zecom i Mirjanom Ojdanić, apsolventima režije, i zablistala u ulozi Helene u predstavi "San letnje noći" u režiji Petra Zeca. U Ateljeu 212 igrala je u "Svadbi" Ljubomira Draškića, Lenku Dunđerski u "Santa Maria Della Salute", sa Zoranom Radmilovićem kao Lazom Kostićem, a ostvarila je još nekoliko ozbiljnih dramskih uloga.

Gordana Kosanović kao Lenka Dunđerski (Foto: Iz privatnog albuma)

 

Jedne večeri u Beogradskom dramskom pozorištu, u predstavi "Harold i Mod" video ju je čuveni italijanski i evropski reditelj Roberto Čuli. Ta predstava i taj susret označili su Gordanin put ka slavi, ka sjajnoj karijeri pozorišne glumice u Teataru na Ruru, kod Čulija, koji je u malom nemačkom industrijskom gradu stvarao novo pozorište i u kojem je ona postala vodeća glumica. Za pet godina odigrala je glavne uloge u predstavama Elektra, Bog, Galeb, San letnje noći, Kazimir i Karolina, Tartif, Mušica, Novi proces.

 

Većina Gordaninih predstava rađenih u Teatru na Ruru snimljena je i emitovana na nemačkoj televiziji. Jedino nije sačuvana njena poslednja predstava Lulu, koju je igrala tri meseca pre smrti, teško bolesna.   

 

Umrla je na svoj rođendan 8. 8. 1986.godine i po sopstvenoj želji, sahranjena u Dićima pored svoje bake Mašinke.

 

Posle njene smrti, pozorište u Milhajmu ustanovilo je nagradu "Gordana Kosanović" koja se dodeljuje svake druge godine, što je njen najveći uspeh, ali i uspeh kulture Srbije.

 

Radoš Bajić (Foto: Miroslava Kojić)

Radoš Bajić, Gordanin pobratim, već je gostovao u ljiškoj biblioteci pre tri godine prilikom obeležavanja trideset godina od njene smrti, a nije propustio ni ovogodišnje veče sećanja na svoju koleginicu i drugaricu Gordanu. Najpre je sa njenim mužem Dragom Majkićem, profesorom matematike u penziji iz Lazarevca, položio cveće na Gordaninu večnu kuću.

 

Bajić je u biblioteci je još jednom veoma emotivno govorio o svojoj drugarici Gordani Kosanović, vrsnoj glumici, koja je za desetak blistavih godina stekla ime i u evropskim okvirima, kao najbolja mlada glumica. Vezivalo ih je prijateljstvo od prvih studentskih dana, preko porodičnih druženja i zajedničkih pozorišnih predstava, počev od diplomske "Ptičje kupalište" u Ateljeu 212. Gordana je ušla i u Radoševu knjigu, nedavno objavljenu, pod nazivom "Samo je Morava večna".

 

Bila je kao vihor, željna uspeha i zato je otišla u veću sredinu, u drugo jezičko i kulturno područje, da se pred njom otvore pozorišne zavese u najvećim centrima kulture i pozorišne umetnosti u Evropi. Uz ogromne napore, odricanja, pateći za porodicom, pre svega sinom Milošem, ostvarila je briljantne uloge u Nemačkoj, a preko gostovanja ansambla, upoznala ju je i  Evropa.

 

Veče u ljiškoj biblioteci posvećeno Gordani Kosamović (Foto: Miroslava Kojić)

Ljiška biblioteka u svom zavičajnom fondu čuva sećanje na glumicu Gordanu Kosanović. Poseduje fotografije glumice, neke i neobjavljivane, iz porodičnih albuma, publikaciju koju je izdalo pozorište u Milhajmu posle njene smrti, isečke iz novina, na srpskom i nemačkom jeziku, video materijal koji je ustupila porodica.

 

Takođe, ljubaznošću ljudi iz RTS nedavno je dobijena emisija iz Trezora posvećena Gordani Kosanović, snimljena povodom dvadeset godina od njene smrti, kroz sećanje njene profesorke Ognjenke Milićević. Deo fonda iskorišćen je za video prezentaciju lika i umetničkog opusa Gordane Kosanović, žene koja je vođena svojim snovima otišla u veliki svet.

 

Zavičaj njene majke nije je zaboravio. Dobila je ulicu u Dićima, a namera kulturnih poslenika Ljiga jeste da se njen lik i delo na još neke načine sačuvaju od zaborava. Radoš Bajić je obećao pomoć i podršku u realizacije ove ideje.