¶ č: | fb:

Univerzitetski profesor u penziji, istoričar književnosti, književni kritičar i esejist Vitomir Vuletić (92) preminuo je u četvrtak (danas), u Novom Sadu gde je živeo i gde će biti i sahranjen.

 

 

Rođen je u Lončaniku, kod Uba, školovao se u Piromanu, Valjevu (stanovao kod teče i tetke Julijane Maksimović, čiji je unuk Vladimir oženjen gimnazijskom pofesorkom književnosti u penziji Marijom, dev. Stojaković), Bitolju, Beogradu, Sofiji... 

 

 

Iz "Kolubarinog" Biografskog leksikona Valjevskog kraja, iz iscrpne jedinice koju je pripremio sada pok. Ljubisav Andrić, izdvajamo da je uz gimnaziju pohađao i učiteljsku školu. Studije je završio u Beogradu, na grupi za ruski jezik i književnost Filozofskog fakulteta, a doktorirao je na grupi za jugoslovensku književnoat Filološkog fakulteta. Kao profesor radio je u Blacu, Sremskim Karlovcima i Novom Sadu, gde je na Filozofskom fakultetu, od 1962. do 1986. godine, prošao put od pedavača do redovnog profesora.

 

 

Učesnik NOB-a od oktobra 1944, dobar deo 1949. i 1950. godine proveo je na Golom otoku zbog optužbi de je navodno bio pristalica IB-a. Sa suprugom Verom (dev. Jelić iz Berana u Crnoj Gori) ima kćerke dr Nevenu, univerzitetskog profesora matematike u Novom Sadu, i dr Ivanu, profesora jugoslovenske i ruske književnosti na Univerzitetu Severne Karoline (SAD).

 

 

Iz bogatog prevodilačkog opusa prof. Vuletića izdvajamo sedam izdanja "Uzorane ledine" Mihaila Šolohova i osavremeni prevod Milovana i Stanke Đ. Glišić, Gogoljevih "Mrtvih duša". Mnogobrojna su dela koja je napisao - od "Savremenici o Svetozaru Markoviću", preko onih posvećenih stvaralaštvu Tolstoja i Župančiča, do tekstova namenjenih školskim profesorima, studentima i đacima, kao i napisima za brojne časopise među kojima su i pojedina izdanja "Valjevca" i "Kolubare".

 

 

Prof. Vita Vuletić je bio drag čovek, jednostavan i druželjubiv. Često je boravio u Valjevu i na Ubu, rado se odazivajući pozivima iz zavičaja da učestvuje u raznim kulturnim događanjima i tako im da na značaju.